Sukcesy
Trzy sezony w II lidze: rok 1949. rok 1950, 1990/91, 2013/2014
Mistrz Wielkopolski 1915 r.
Awans do 1/8 finału Pucharu Polski: 1987, 2014/2015
10-krotny zdobywca Pucharu Polski na szczeblu województwa kaliskiego.(1978-80,82, 86-88,90,95, 2013)
Coś z historii klubu
Klub „Ostrovia” Ostrów powstał 27 maja 1909 roku z inicjatywy polskiej młodzieży robotniczej i rzemieślniczej, zrzeszonej w Towarzystwie Terminatorów. Był to pierwszy klub w Wielkopolsce, którego członkami byli wyłącznie Polacy i po raz pierwszy pod zaborem pruskim doszło do sytuacji, iż statut klubu oraz jego pełna nazwa zostały zapisane w języku polskim. Podkreśleniem patriotycznej symboliki klubu było także przyjęcie biało-czerwonych barw jako barw klubowych (od wiosny 1910 roku, kiedy to zamówiono pierwszą partię koszulek w biało-czerwone pasy w berlińskiej firmie Steidel obowiązuje aż do chwili obecnej taka kolorystyka koszulki)
Powstanie „OSTROVII” Ostrów
W piłkę zaczęto grać w Ostrowie już w 1907 roku kiedy to jedna z pierwszych piłek w Wielkopolsce pojawiła się właśnie w Ostrowie, a przywiózł ją aż z Berlina ówczesny prezes Towarzystwa Terminatorów Stanisław Grzęda. Od tego momentu niemal każde niedzielne zebranie młodzieży polskiej kończono grą w piłkę nożną, lecz w przepisowy futbol zaczęto grać dopiero pod koniec lata 1908 r., kiedy to Prezes przywiózł regulamin gry. W kwietniu 1909 r., wśród blisko 30 członków Towarzystwa, dojrzała myśl o odrębności i niezależności. Dnia 22 kwietnia na zebraniu podjęta została jednomyślnie uchwała o samodzielności i utworzeniu polskiego Klubu oraz o opracowaniu statutu Klubu. Prace nad tym aktem prawnym trwały miesiąc i dnia 27 maja 1909 r. odbyło się zebranie konstytucyjne, na którym uchwalono statut klubu i wybrano pierwszy Zarząd. Atmosferę tamtego wydarzenia odnajdujemy w zapisie kronikarskim:
„…Na sali panował nastrój niezwykłego podniecenia. Powstał nowy klub, nasz polski klub! Jaką dać mu nazwę? Trzeba wymyślić najpiękniejszą. Ale jaką? Długo toczyła się dyskusja. Padały różne projekty, ale jakoś żadna nazwa nie mogła trafić wszystkim do serca. A jednak znalazła się taka. Jej autorem był Wojciech Hadryś. Nazwijmy nasz klub: „Ostrovia”.”
W skład pierwszego Zarządu weszli: Jan Nader – prezes, Walenty Damasiewicz – sekretarz, Marian Szmyt – skarbnik, Jan Lisiak – kapitan sportowy, Wojciech Górski – gospodarz. Pierwsze mecze zaczęto rozgrywać na słynnym ostrowskim „Majdanie”, pokoszarowym placu ćwiczeń ówczesnego Gimnazjum Męskiego w Ostrowie.
1909-1918
Ostrovia, na inaugurację swojej działalności – jeszcze w tym samym 1909 roku rozegrała trzy zwycięskie mecze z Gimnazjalnym Klubem Sportowym „Venetia Ib” (tzw. Mała Venetia). Pierwszą historyczną jedenastkę klubu tworzyli: W. Górski, F. Jung, W. Plewa, W. Hadryś, W. Grzęda, J. Lisiak, W. Banach, J. Sztok, J. Kmieciak, A. Marczewski i Prószyński.
Rok później Ostrovia grała bez powodzenia z pierwszym zespołem Venetii lecz większym wydarzeniem były jednak mecze rozegrane z miejscową niemiecką drużyną Ostrover Fussball Club „Germania”, oba wygrane przez ostrowski zespół ( 2:1 i 4:2 ). W tymże 1910 roku Ostrovia rozegrała swoje pierwsze wyjazdowe spotkanie w Twardogórze (niem. Festenberg) gromiąc tamtejszy klub Deutscher Sportverein Festenberg 7:1. W kolejnym roku Ostrovia rozgrywała kolejne spotkania: z OFC „Germania” (5:0) oraz Venetią (1:0). W roku 1912 drużyna biało-czerwonych z Ostrowa rozegrała spotkania z poznańską Normanią (późn. Posnanią) oraz nawiązała kontakty z Wartą Poznań. Kontakt z klubami ze stolicy Wielkopolski był bardzo owocny gdyż w ówczesnym czasie oprócz Venetii i OFC „Germania” nie istniały w regionie inne kluby, z którymi Ostrovia mogłaby rozgrywać mecze.
Rok 1913 był rokiem przełomowym dla Ostrovii, gdyż stała się ona wraz z Wartą i Posnanią członkiem założycielem Związku Polskich Towarzystw Sportowych. Kluby te postanawiły rozegrać w tym samym roku I Mistrzostwa Wielkopolski, na których zespół Ostrovii zajął drugie miejsce za Wartą Poznań.
Największym sukcesem Ostrovii pod zaborem pruskim było zdobycie w roku 1915 tytułu mistrza Wielkopolski po pokonaniu w dwumeczu zespołu renomowanej Warty Poznań. W tym samym roku Ostrovia wyjeżdża do Wrocławia na spotkanie z mistrzem Niemiec Południowych – Breslauer Sport Club 08 i odnosi zwycięstwo 3:2. Od przyszłego roku rozgrywki o mistrzostwo Wielkopolski zostały zawieszone, aż do końca wojny.
W roku 1917 Ostrovia rozgrywa najkrótszy mecz w swojej historii. Z uwagi na fakt, iż niemiecki zespół OFC „Germania” zamierzał wystąpić w strojach ozdobionych czarnym orłem, piłkarze Ostrovii – przy pełnym poparciu Zarządu postanowili rozegrać mecz w białych spodenkach i czerwonych koszulkach, na których matki, żony, i narzeczone zawodników wyhaftowały białe orły. Ta narodowa demonstracja dowiodła, że Klub nie stracił nic z patriotycznego ideału przyświecającego jego założycielom. Mecz rozegrany na boisku gimnazjalnym, tzw. „Majdanie” natychmiast po rozpoczęciu został brutalnie przerwany przez niemiecką policję. Piłkarze Ostrovii skorzystali z okazji do praktycznego zastosowania swoich sportowych umiejętności – wszystkim udało się zbiec. Zatrzymano jednak ówczesnego prezesa Klubu Wacława Orłowskiego i w ciągu trzech dni aresztu poddano go surowym indagacjom celem ustalenia personaliów inspiratora prowokacyjnego wystąpienia drużyny. Śledztwo nie przyniosło pożądanych efektów i decyzją niemieckich władz policyjnych K.S. „Ostrovia” został oficjalnie rozwiązany, jednakże nie przerwało to działalności Klubu, choć o oficjalnych meczach nie mogło być już mowy.
Rok 1917. Zespół „Ostrovii” w koszulkach z godłem:(rząd górny od lewej) Sikorski, B. Dolata, M. Kwietniewski, W. Przeniczny, (siedzą) prezes W. Orłowski, St. Kościelak, P. Lipiński, Wł. Kwietniewski, (leżą) St. Plewa, J Smułka i R. Juszczak.
1919-1939
Pierwsze dwa lata w wolnej Rzeczypospolitej, w aspekcie czysto sportowym nie były dla Ostrovii szczęśliwe. W konfrontacji z poznańskimi zespołami w ramach rozgrywek o mistrzostwo Wielkopolski ostrowiacy nie odegrali znaczącej roli. Dopiero w 1921 roku ( roku rozegrania pierwszych mistrzostw Polski) Ostrovia udanie zaprezentowała się na boiskach piłkarskich. Będąc przydzielona do najwyższej klasy rozgrywkowej w Wielkopolsce – klasy A rozegrała spotkania z najsilniejszymi zespołami Wielkopolski i zajęła drugie miejsce zaraz za renomowaną Wartą Poznań, która to reprezentowała Wielkopolskę na szczeblu centralnym w walce o tytuł mistrza Polski. Wówczas był tak ułożony program rozgrywek, że na szczeblu centralnym rywalizowali tylko mistrzowie klas A w swoim regionie, więc aby spotkać się z takimi zespołami jak Pogoń Lwów, Cracovia Kraków, czy Polonia Warszawa (odpowiednio mistrzowie klasy A w swoich okręgach) Ostrovia musiałaby zdobyć I miejsce w klasie A. Do momentu utworzenia Ligi (1927) niekwestionowanym liderem okręgu Poznańskiego była Warta, natomiast później, aż do wybuchu wojny Ostrovii także nie udało przełamać się hegemonii poznańskich klubów (przede wszystkim Legii Poznań). Ostrovia w latach 1919-1939 grała prawie bez przerwy w „ekstraklasie” wielkopolskiej. Do sezonu 1936/37, kiedy to utworzono Ligę Okęgową (ponad klasą A) Ostrovia grała w klasie A doznając tylko dwukrotnie widma spadku do klasy B (w sezonie 1924 i 1929), niemniej w każdym z tych sezonów zdobywała mistrzostwo tej klasy i awans do grona najlepszych w Wielkopolsce. Bardzo blisko stoczenia batalii o I Ligę była Ostrovia w roku 1930, zajmując w klasie A drugie miejsce za Legią Poznań. W okresie międzywojennym ostrowska drużyna stoczyła również wiele pojedynków towarzyskich. Od roku 1927 Ostrovia dość regularnie grała w Opolu, jak również podejmowała u siebie drużynę Oppelner Sport Freude Club. Aktywność sportową klubu najwyraźniej dostrzec można w roku 1933, kiedy to Ostrovia rozegrała mecze wyjazdowe z tak renomowanymi zespołami jak z urzędującym mistrzem Polski Cracovią Kraków, Turystami Łódź itd. W sezonie 1936/1937, kiedy utworzono Ligę Okręgową ostrowska „jedenastka” grając w tej najwyższej klasie rozgrywkowej województwa nie sprostała przeciwnikom i spadła do klasy A na dwa sezony. Co prawda w sezonie 1938/39 wywalczyła awans do grona najlepszych drużyn Wielkopolski, ale wybuch wojny nie pozwolił Ostrovii zmierzyć się z tymi drużynami.
1945-1989
Po zakończeniu wojny jeszcze w 1945 r. zostały przeprowadzone rozgrywki mające na celu wyłonienie drużyn, które w przyszłym roku będą rywalizować w odpowiednich klasach. Ostrovia zdobywając tytuł mistrza grupy kalisko-ostrowskiej uzyskała prawo gry w klasie A wśród najlepszych drużyn Wielkopolski. W roku 1946 Ostrovia zajmuje w swojej grupie II miejsce za KKS-em Poznań (późn. Lechem) i awansuje do finałowej rozgrywki o prawo gry na szczeblu centralnym w Mistrzostwach Polski. W grupie finałowej Ostrovia zajmuje III miejsce za Wartą (zdobywczynią później tytułu wicemistrza Polski), KKS-em ale przed Admirą Poznań. Rok później Ostrovia zdobywa tytuł wicemistrza klasy A.
Największy sukces przyniósł Ostrovii jednak rok 1948. Sezon otworzył mecz z mistrzem Polski – poznańską Wartą, grającą w najsilniejszym składzie, wygrany przez Ostrovię 2:0. W rozgrywkach o mistrzostwo klasy A Ostrovia stała się sensacją zdobywając I miejsce i po raz pierwszy doszło do sytuacji, że tytuł mistrza POZPN zdobyła drużyna spoza Poznania. Ostrovia awansowała po zajęciu II miejsca w grupie finałowej do nowo utworzonej II ligi.
W roku 1949 Ostrovia zadebiutowała na arenie ogólnokrajowej. Debiut wypadł pomyślnie, gdyż zespół „Kolejarza Ostrovii” (zmiana nazwy związana z utworzeniem zrzeszeń w miejsce klubów) uplasował się dokładnie w środku swojej grupy zajmując piąte miejsce. Bilans ostrowskiej drużyny to 20 pkt. w 18 spotkaniach oraz bilans bramkowy 47-35. Był to jak dotąd jedyny w historii klubu sezon, w którym Ostrovia podjęła skuteczną walkę w rozgrywkach II ligowych. Niestety w roku 1950 zespół ostrowski nie sprostał przeciwnikom i zajmując ostatnie miejsce z dorobkiem tylko 9 pkt. w 18 spotkaniach musiał opuścić szeregi II-ligowców – jak się później okazało na 40 lat.
Rok 1949. Drugoligowa drużyna: (od lewej) E. Lis (kierownik), Br. Młynarek, Z. Grzęda, B. Sikora, E. Majorowicz, M. Byzia, H. Jakubowski, Fr. Żurkowski, Z. Kołodziejczyk, E. Trzebia-towski, A. Wojtasiak, St. Chmielecki, M. Bartczak, Błaszczyk (gospodarz sekcji).
W sezonach 1951 oraz 1952 zespół Kolejarza Ostrów grał w lidze wojewódzkiej ( III liga ), natomiast w roku 1953 w wyniku reorganizacji rozgrywek okręgowych grał w klasie A ( IV liga ). W tej klasie rozgrywkowej przyszło ostrowskiej „jedenastce” grać jeszcze przez dwa lata i dopiero po zdobyciu w 1955 r. tytułu mistrza A-klasy przystępuje Ostrovia w roku następnym do rywalizacji w lidze wojewódzkiej ( III liga ). W roku 1957 ostrowski zespół ponownie spada do A-klasy ( IV liga ). Od roku 1958 do sezonu 1973/74 przychodzi Ostrovii rywalizować na poziomie IV ligi ( początkowo w A-klasie, później w utworzonej lidze okręgowej ). Od sezonu 1973/74 do 1981/82 Ostrovia grała na poziomie III ligi (najpierw w lidze okręgowej, a później w utworzonej ponad nią lidze międzywojewódzkiej). W sezonie 1979/80 Ostrovia była bardzo blisko awansu do II ligi. W ostatnim meczu potrzebowała zwycięstwa podejmując u siebie drużynę Boruty Zgierz, lecz zremisowała 0:0 nie wykorzystując w ostatnich minutach spotkania rzutu karnego. Ta sytuacja „odbiła” się na postawie drużyny w kolejnym sezonie, kiedy to ostrowiacy spadli do klasy między-okręgowej ( IV liga ). Na szczęście w gronie III-ligowców zabrakło Ostrovii tylko przez rok, gdyż w sezonie 1982/83 drużyna z Ostrowa rywalizowała już w III lidze. Przez kolejne osiem sezonów Ostrovia grała właśnie w tej klasie rozgrywkowej, odnotowując w 1987 roku swój największy sukces w rozgrywkach Pucharu Polski – zespół Ostrovii odpadł dopiero w 1/8 finału Pucharu Polski po porażce z późniejszym zdobywcą tego trofeum Lechem Poznań.
1989-2018
W jubileuszowym sezonie 1989/90 ( 80-lecie istnienia klubu ) Ostrovia wywalczyła upragniony awans do II ligi. Niestety po raz kolejny przeciwnicy II ligowi postawili zbyt wysoko poprzeczkę i ostrowski beniaminek nie zdołał utrzymać się w II lidze. Pomimo faktu, iż Ostrovia po zakończeniu sezonu uplasowała się na końcu tabeli zespół – w związku z reorganizacją II ligi otrzymał szansę w barażach, ale niestety jej nie wykorzystał. Ostrowiacy po przegranej w Kielcach z tamtejszą Koroną 0:3, co prawda wygrali u siebie w rewanżu 2:1, lecz bilans obu spotkań oznaczał nieuchronny spadek ostrowskiej „jedenastki” do niższej ligi.
Od sezonu 1991/92 przez kolejne pięć sezonów zespół Ostrovii grał w III lidze doznając w sezonie 1995/96 degradacji do IV ligi. W IV lidze drużyna z Ostrowa spędziła kolejnych pięć lat, podczas których dość widocznie zarysowywać się zaczął regres ostrowskiej piłki. Apogeum osiągnął on w sezonie 2000/01, kiedy to Ostrovia po raz pierwszy w swej historii doznała widma spadku do tak niskiej klasy rozgrywkowej jak V liga ( liga okręgowa ). Przyczyny takiej sytuacji należy szukać w trudnościach finansowych, z jakimi borykał się klub w ostatnich kilku latach. Niemniej aktualnie w sezonie 2001/02 Ostrovia zajęła I miejsce w tej klasie rozgrywkowej, powracając do grona IV-ligowców. Biało-czerwoni z tymi rozgrywkami ponownie pożegnali się po sezonie 2007/2008. Powrót do grona czwartoligowców był bardzo długi. Dzięki staraniom działaczy i piłkarzy drużyna Ostrovii 1909 wygrała rozgrywki „Okręgówki” w sezonie 2010/2011. W kolejnym sezonie biało-czerwoni zrobili kolejny krok do przodu i awansowali do III ligi. W roli beniaminka spisali się znakomicie i wywalczyli awans do II ligi. W sezonie 2013/2014 biało-czerwoni w II lidze grupy zachodniej zajęli 14. miejsce. Ze względu na reorganizację tych rozgrywek spadli do III ligi.
Po spadku o ostrowskim klubie głośno zrobiło się na arenie krajowej. Zespół pod wodzą trenera Piotra Konstanciaka znakomicie radził sobie w rozgrywkach Pucharu Polski. Biało-czerwoni najpierw w 1/16 wyeliminowali Ruch Chorzów, a na szczeblu 1/8 po emocjonującym pojedynku ulegli po dogrywce drużynie Cracovii Kraków 1:2. Na trybunach zasiadło 6 tysięcy kibiców.
Aktualnie Ostrovia 1909 występuje w rozgrywkach IV ligi grupy południowej, a zespół rezerw rywalizuje w B-Klasie. Klub posiada drużynę piłkarek, które w sezonie 2016/2017 udanie rywalizowały w II lidze. W Ostrovii trenuje grupa 250 młodych piłkarzy i piłkarek pod wodzą wykwalifikowanej kadry trenerów
Do zdjęcia: Zespół KKS-u Ostrovii Ostrów po wywalczeniu awansu do II ligi. Od lewej stoją: S. Kubiaczyk (kierownik sekcji), J. Hendrykowski (kierownik drużyny), Z.Frąszczak, R.Woźniak, R.Szmata, J.Mamot, J.Musiał, S.Kołodziej, G.Żmija, B.Sikora, D.Płóciennik, M.Wojtasiak (drugi trener). Od lewej siedzą: K.Pastuszak (masażysta), A.Juszczak, W.Sobczak, M.Chatliński, J.Błaszczyk, D.Dąbrowski, P.Kolenda, R.Adamek, K.Wiśniewski, R.Komasa (pierwszy trener).